Categorie: Jukebox

Geplaatst op door — Geef een reactie

Fleetwood Mac – Go Your Own Way

“Go Your Own Way” is een single van Fleetwood Mac uit 1976. Het werd de eerste top 10-hit van de band in de Verenigde Staten en de succesvolste single van Fleetwood Mac in Nederland. De plaat was op maandag 14 februari 1977 AVRO’s Radio en TV-Tip op Hilversum 3 en werd een gigantische hit. De plaat bereikte de nummer 1 positie in zowel de Nationale Hitparade als de Nederlandse Top 40. In de destijds nieuwe TROS Europarade bereikte de plaat de 4e positie. In België bereikte de plaat de nummer 1 positie in beide Vlaamse hitlijsten.

“Go Your Own Way” is afkomstig van het studioalbum ‘Rumours’ dat tot stand kwam onder liefdesperikelen (of beter scheidingsperikelen) en hevig drugsgebruik van de leden. John McVie en Christine McVie lagen overhoop met elkaar, maar de andere verbintenis binnen de muziekgroep was van veel groter belang. Lindsey Buckingham en Stevie Nicks trokken al een aantal jaren met elkaar op, maar tijdens de opnamen van dit album liep hun relatie op de klippen. In veel gevallen mondt dat uit tot het mijmeren over een verloren liefde maar Buckingham pakte het anders aan. ‘Ga maar weg’ luidde zijn motto in: “Packing up, shacking up is all you want to do”. Nicks heeft echter altijd ontkend dat ze al een (losse) relatie had tijdens hun samenzijn en protesteerde; daarop weigerde Buckingham de tekst aan te passen.

Met als B-kant het Stevie Nicks-nummer Silver Springs, dat niet op ‘Rumours’ terechtkwam maar veel later op ’25 Years – The Chain’ (1991) en als live-uitvoering op ‘The Dance’ (1997), begon het aan een zegetocht over de gehele wereld. In Nederland stond het drie weken op nummer 1 in de Nederlandse Top 40 en de Nationale Hitparade. In de jaarlijkse Top 2000 van Radio 2 kwam het nummer in 2013 op 41, tot dan toe de hoogste positie. Een jaar later reikte het tot de top-30.

Uiteraard verscheen het nummer op diverse verzamel- en livealbums van de band. Het nummer was ook te horen in de film Forrest Gump van Robert Zemeckis (met Tom Hanks).

Geplaatst op door — Geef een reactie

The Police – Roxanne

Roxanne is een nummer van de band The Police. Het nummer werd geschreven door de leadzanger van de band, Sting, en gaat over een man die verliefd wordt op een prostituee. Roxanne komt voor op alle greatest hits albums van de band. In 2004 plaatste Rolling Stone het nummer op plaats 388 van de lijst The 500 Greatest Songs of All Time.

Sting schreef het nummer naar aanleiding van de prostituees die hij zag nabij het hotel van The Police in Parijs, tijdens hun verblijf aldaar in oktober 1977. Het nummer werd vernoemd naar een karakter uit het toneelstuk Cyrano de Bergerac, waarvan een poster in het hotel hing. Sting had het nummer oorspronkelijk in het genre van de bossanova willen uitbrengen.

Geplaatst op door — Geef een reactie

Queen – I Want To Break Free

I Want to Break Free is een single van de rockgroep Queen en werd in 1983 geschreven door bassist John Deacon. Het nummer is terug te vinden op het Queen album The Works uit 1984. Het nummer is tevens terug te vinden op het verzamelalbum Greatest Hits II. De single werd geremixt en is tot 61 seconden langer dan de albumversie. De plaat stond vijftien achtereenvolgende weken genoteerd in de Britse hitlijsten, maar bleef steken op de derde plaats. In Nederland was de plaat op donderdag 19 april 1984 TROS Paradeplaat op Hilversum 3 en werd een nummer 1-hit in de Nederlandse Top 40, Nationale Hitparade en TROS Top 50. Ook in België bereikte de plaat de nummer 1 positie in de Vlaamse hitlijsten.

De opmerkelijke, humoristisch bedoelde videoclip van het lied opent met beelden van een typisch Engelse volksbuurt, als een parodie op de Britse soap Coronation Street. De heren van Queen verschijnen verkleed als typische huisvrouwen, een idee toegeschreven aan de vrouw van drummer Roger Taylor. Brian May trekt roze konijnenpantoffels aan en heeft krulspelden in zijn haar. Roger Taylor draagt wellicht een pruik maar zeker strikken en doet de afwas. John Deacon zit als een ouderwetse kinderjuffrouw op de bank in de woonkamer en moet zijn voeten optillen wanneer Freddie Mercury langskomt om te stofzuigen. Hij draagt een kort rokje en heeft een snor.

De beelden die volgen na het tweede couplet beginnen met een choreografie in een donkere ruimte verlicht door kaarsen die herinnert aan de foto op de omslag van het Queen II album en aan de clip van Bohemian Rhapsody, ditmaal aangevuld met tientallen figuranten. Daarna verschijnt Freddie Mercury op een berg met druiven, hij vliegt door de lucht en wordt opgevangen door anonieme dansers die hem dragen in een ballet met het Londense Royal Ballet. Hij schoor zelfs zijn snor af om in de huid van Vaslav Nijinsky te kruipen.

Het grote succes van I Want to Break Free zou mede aan de videoclip te danken zijn. In Amerika zag men de grap er niet van in, en daardoor verloor Queen daar veel fans,

Bij het Freddie Mercury Tribute Concert in april 1992 ter nagedachtenis aan de zanger werd dit nummer vertolkt door Lisa Stansfield. In een directe hommage aan de videoclip betrad ze het podium in het Wembley Stadion met een stofzuiger en met krulspelden in het haar.

Geplaatst op door — Geef een reactie

Mungo Jerry – In The Summertime

Mungo Jerry is een Engelse popgroep, die vooral begin jaren 70 succes had. Hierna zijn ze nog jaren actief geweest, met een steeds veranderende bezetting, maar met Ray Dorset altijd als voorman. Ze zijn vooral bekend door hun hits “In the Summertime”, “Lady Rose” en “Alright, alright, alright”, dat een bewerking is van “Et moi, et moi, et moi” van de Franse zanger Jacques Dutronc.

Geplaatst op door — Geef een reactie

Daft Punk- Harder, Better, Faster, Stronger [Black Light Daft Hands]

“Harder, Better, Faster, Stronger” is een nummer van het Franse muziekduo Daft Punk. Het nummer werd uitgebracht op hun album Discovery uit 2001. Op 13 oktober van dat jaar werd het nummer uitgebracht als de vierde single van het album.

“Harder, Better, Faster, Stronger” is geschreven en geproduceerd door Daft Punk-leden Thomas Bangalter en Guy-Manuel de Homem-Christo. Ook Edwin Birdsong wordt genoemd als schrijver, aangezien het nummer een sample bevat van zijn nummer “Cola Bottle Baby”. Het nummer bevat robotische zang van Daft Punk.

“Harder, Better, Faster, Stronger” bereikte de zeventiende plaats in de hitlijsten in hun thuisland Frankrijk, terwijl in het Verenigd Koninkrijk de 25e positie werd behaald. In Nederland en Vlaanderen kwam het niet in de hitlijsten terecht, alhoewel in Vlaanderen de achtste plaats werd behaald in de tiplijst voor de Ultratop 50. In 2007 verscheen een liveversie van het nummer op het album Alive 2007, welke op 15 oktober van dat jaar werd uitgebracht als single. In 2009 won deze versie een Grammy Award in de categorie Best Dance Recording.

In de geanimeerde videoclip van “Harder, Better, Faster, Stronger” zijn de vier karakters die op de hoes van de single verschenen te zien in een elektronische faciliteit. Zij worden door machines getransformeerd in echte mensen. De clip werd eerst uitgebracht als video ter promotie van de single en verscheen in 2003 ook in de film Interstella 5555: The 5tory of the 5ecret 5tar 5ystem, dat dient als visualisatie van het album Discovery. De videoclip van de liveversie bevat beelden die door het publiek waren gefilmd en is geïnspireerd door de concertfilm Awesome; I Fuckin’ Shot That! van de Beastie Boys.

Een sample van “Harder, Better, Faster, Stronger” is prominent aanwezig in het nummer “Stronger” van Kanye West. Samen met Daft Punk bracht hij dit nummer ten gehore tijdens de Grammy Awards van 2008. Bandlid Guy-Manuel de Homem-Christo verklaarde later dat “Stronger” “geen samenwerking in de studio was, maar de vibe van de muziek die wij maken kwam onafhankelijk samen in wat [West] met het nummer deed.” Over de liveversie verklaarde hij dat het “vanaf de start een echte samenwerking was. We deden het echt hand in hand.” Andere coverversies en remixen van het nummer zijn gemaakt door onder anderen Neil Cicierega en Diplo. Daarnaast kwam het nummer voor in de trailer van de film Ralph Breaks the Internet.

Geplaatst op door — Geef een reactie

Daft Punk – One More Time

“One More Time” is een nummer van het Franse muziekduo Daft Punk. Het nummer verscheen op hun album Discovery uit 2001. Op 30 november 2000 werd het nummer uitgebracht als de eerste single van het album.

“One More Time” is geschreven door de leden van Daft Punk in samenwerking met Romanthony, die ook de geautotunede vocalen op het nummer verzorgde. Volgens bandlid Guy-Manuel de Homem-Christo werd hij gekozen omdat “we dachten dat de funkiness van zijn stem bij de funkiness van de muziek paste.” Het nummer was in 1998 al afgerond, maar bleef volgens de leden “op de plank liggen” totdat het in 2000 als single werd uitgebracht.

Daft Punk – One More Time (Official Video)

Bandlid Thomas Bangalter reageerde op een vraag over de effecten in het nummer met: “Veel mensen klagen over muzikanten die Auto-Tune gebruiken. Het herinnert me aan het eind van de jaren ’70 toen Franse muzikanten probeerden om de synthesizer te verbannen… Wat zij niet zagen, was dat je die hulpmiddelen op een nieuwe manier kon gebruiken in plaats van dat zij de instrumenten die daarvoor kwamen te vervangen.”

De single-uitgave van “One More Time” bevat een versie van het nummer die acht minuten duurt, met meer tekst die niet op de albumversie te vinden is. Een “unplugged”-versie van het nummer werd uitgebracht op het remixalbum Daft Club uit 2003. Een korte radioversie van het nummer is te vinden op het compilatiealbum Musique Vol. 1 1993–2005. Een liveversie van het nummer, in combinatie met de opvolgende single “Aerodynamic”, is te vinden op het album Alive 2007.

“One More Time” werd een grote hit in Europa; in hun thuisland Frankrijk kwam het op de eerste plaats terecht. Ook in Canada werd het een nummer 1-hit, maar in de Verenigde Staten kwam het in de Billboard Hot 100 niet verder dan de 61e plaats. Wel behaalde het daar de eerste plaats in de Dance Club Songs-lijst en de Hot Dance Singles Sales-lijst. In het Verenigd Koninkrijk behaalde het nummer de tweede plaats. Het debuteerde tevens op de eerste plaats in de Europese hitlijst, wat op dat moment slechts de zesde single was die dit presteerde. In Nederland kwam het nummer tot de elfde plaats in de Top 40 en de veertiende plaats in de Mega Top 100, terwijl in Vlaanderen de zesde plaats in de Ultratop 50 werd behaald. Daarnaast zette de website Pitchfork het nummer op de vijfde plaats in hun lijst met de vijfhonderd beste nummers uit de jaren ’00 van de 21e eeuw. Het tijdschrift Rolling Stone zette het op de 33e plaats in hun lijst met de honderd beste nummers uit het decennium en zette het tevens op plaats 307 in hun lijst “The 500 Greatest Songs of All Time”.

In de videoclip van “One More Time” komen beelden voor die in 2003 ook gebruikt zouden worden in de animefilm Interstella 5555: The 5tory of the 5ecret 5tar 5ystem, dat dient als visualisatie van het album Discovery. In de clip speelt een popband met mensachtige blauwe aliens het nummer voor een publiek op hun thuisplaneet, terwijl een vijandige troep de planeet aanvalt. Het nummer is tevens gebruikt in de televisieseries Daria en Veronica Mars en in de computerspellen Boogie en SingStar.

Geplaatst op door — Geef een reactie

Ram Jam – Black Betty

Black Betty is een Amerikaans volksliedje uit de 20e eeuw. De bekendste opname uit de eerste helft van de 20e eeuw is van Lead Belly, deze nam het lied in 1939 op.

In 1977 blies Ram Jam het lied nieuw leven in, door met een hardrockversie van het lied, de meest gekende versie, in de hitlijsten te komen. Het nummer kwam uit op het op het album Ram Jam, vernoemd naar de band. In 2003 probeerde de Britse popzanger Tom Jones om er een hit mee te scoren, maar het bleef in de tipparade steken. De Australische band Spiderbait haalde een jaar later, in 2004, er de eerste plaats in de Australische hitlijst mee, waar het 3 weken heeft gestaan.

Geplaatst op door — Geef een reactie

Blondie – Heart Of Glass

“Heart of Glass” is een nummer van de Amerikaanse band Blondie. Het nummer werd uitgebracht op hun album Parallel Lines uit 1978. In januari 1979 werd het nummer uitgebracht als de vierde single van het album.

“Heart of Glass” is geschreven door zangeres Debbie Harry en gitarist Chris Stein en geproduceerd door Mike Chapman. In 1974 schreven Harry en Stein al een vroege versie van het nummer onder de titel “Once I Had a Love”, die zij in 1975 als demo opnamen. Dit nummer had een langzamere, meer op de funk gerichte sound met een discobeat. Deze versie was binnen de band bekend als “The Disco Song” en is geïnspireerd door het nummer “Rock the Boat” van The Hues Corporation uit 1974.

In 1978 werd “Heart of Glass” opnieuw opgenomen en kreeg een meer popgeoriënteerd geluid. Harry vertelde dat het een van de eerste nummers is die Blondie heeft geschreven, “maar het duurde jaren voordat we het goed op konden nemen. We probeerden het als ballad en als reggaenummer, maar het werkte nooit echt. De tekst ging niet over iemand. Het was gewoon een klacht over een verloren liefde.” Pas nadat Chapman werd aangenomen als producent van Parallel Lines, werd besloten om een discoversie van het nummer op te nemen. Op de uiteindelijke opname is de eurodisco van Giorgio Moroder van grote invloed geweest. Ook luisterde de band op dat moment veel naar de muziek van Kraftwerk, wat hen inspireerde om een meer elektronisch gevoel aan het album te geven.

“Heart of Glass” is een van de eerste voorbeelden van een rockband die een disconummer opnam. Eerder dat jaar speelde de band al “I Feel Love” van Donna Summer tijdens een concert. Het bevat wel een aantal elementen die ongebruikelijk zijn in de discomuziek, zo bevatten de instrumentale delen in het nummer geschreven in zevenkwartsmaat, terwijl de laatste maat van deze delen allemaal in achtkwartsmaat geschreven zijn. De band kreeg veel kritiek over het opnemen van een disconummer, aangezien zij een van de voornaamste bands in de toenmalige new wavescene in New York waren. De punk- en new wave-bewegingen waren juist tegen disco en de groep werd ervan beschuldigd dat zij zichzelf overgaven aan de mainstreammuziek. Zelfs drummer Clem Burke wilde het nummer oorspronkelijk niet live spelen, maar nadat het een grote hit werd, zei hij: “Ik denk dat ik het wel moet doen”.

Ondanks de kritieken werd “Heart of Glass” een wereldwijde hit. Zo stond het op nummer 1 in onder anderen de Verenigde Staten, het Verenigd Koninkrijk, Australië, Nieuw-Zeeland, Canada, Duitsland, Zwitserland en Oostenrijk. In Nederland werd de vijfde plaats in de Top 40 en de achtste plaats in de Nationale Hitparade bereikt.

Geplaatst op door — Geef een reactie

BLACK SABBATH – “Paranoid”

Paranoid is een nummer van de Britse heavy metalband Black Sabbath van hun tweede studioalbum Paranoid uit 1970. Het is de eerste single van het album en de B-kant is het nummer “The Wizard”. “Paranoid” is een van de bekendste nummers van Black Sabbath en wordt vaak beschouwd als een van de beste heavy metalnummers aller tijden. De single werd wereldwijd een hit en bereikte in thuisland het Verenigd Koninkrijk de 4e positie in de UK Singles Chart. In de Verenigde Staten de 61e positie van de Billboard Hot 100 en in Duitsland de nummer 1 positie van de Duitse Musikmarkt Top 100.

In Nederland werd de plaat veel gedraaid op o.a. Radio Veronica en Hilversum 3 en werd een enorme hit. De plaat bereikte in zowel de Nederlandse Top 40 als de Hilversum 3 Top 30 de 2e positie. In België werd eveneens de 2e positie bereikt in de Vlaamse Radio 2 Top 30. De plaat staat ook sinds de eerste editie in december 1999, steevast genoteerd in de NPO Radio 2000.

“Paranoid” wordt vaak geplaatst in “beste nummers aller tijden”-lijsten. Bij optredens van Ozzy Osbourne wordt het nummer vrijwel altijd gespeeld. Op het gouden jubileum van Koningin Elizabeth van Engeland, in 2002, speelden Ozzy Osbourne en Tony Iommi, samen met andere muzikanten het nummer Paranoid, terwijl leden van het koninklijk huis en hun gasten toekeken.

Geplaatst op door — Geef een reactie

Heart – “Barracuda” (1977)

Barracuda is een nummer van de Amerikaanse band Heart. Het nummer verscheen op hun album Little Queen uit 1977. In mei van dat jaar werd het nummer uitgebracht als de eerste single van het album.

Zangeres Ann Wilson vertelde dat Barracuda gaat over de boze gevoelens van de band tegenover hun platenmaatschappij Mushroom Records, die als publiciteitsstunt een verzonnen verhaal uitbracht over een relatie tussen Ann en haar zus Nancy Wilson. Het nummer focust voornamelijk op de boosheid van Ann naar een man die na een concert na haar toe kwam en vroeg hoe het met haar “geliefde” ging. Oorspronkelijk dacht zij dat hij vroeg naar haar vriend, bandmanager Michael Fisher. Ann werd boos toen de man zei dat hij naar Nancy vroeg en ging terug naar haar hotelkamer, waar zij de eerste tekst van het nummer schreef.

Naar aanleiding van dit incident, in combinatie met de moeilijke contractuele besprekingen tussen Heart en Mushroom, besloot de band om te stoppen met het album waar zij op dat moment aan werkten, Magazine, en een contract te tekenen met de nieuwe platenmaatschappij Portrait Records om het album Little Queen uit te brengen. Desondanks bracht Mushroom het album Magazine toch uit, hoewel het niet af was. Producer Mike Flicker vertelde over deze situatie en de impact op het nummer: Barracuda werd conceptueel gecreëerd uit veel van deze onzin van platenmaatschappijen. Barracuda kan iedereen zijn, van de lokale promotor tot de baas van de platenmaatschappij. Dat is de barracuda. Het werd geboren uit die complete ervaring.”

Barracuda werd een wereldwijde hit, maar successen varieerden per land. In de Verenigde Staten bereikte het de elfde plaats in de Billboard Hot 100, maar in het Verenigd Koninkrijk behaalde het geen hitlijsten. In Zuid-Afrika en Canada behaalde het respectievelijk de eerste en tweede plaats. In Nederland kwam het nummer niet in de Top 40 terecht en bleef het steken op de vierde plaats in de Tipparade, maar het stond wel twee weken in de Nationale Hitparade met een 29e plaats als hoogste notering. In Vlaanderen stond het nummer een week op de dertigste plaats in de BRT Top 30. Het nummer is onder meer gecoverd door The Dismemberment Plan voor een serie van het online mediaplatform The A.V. Club en door Lea Michele en Adam Lambert in de televisieserie Glee.