Let’s Dance is een nummer van de Britse zanger David Bowie uit 1983. Het is de eerste single van zijn gelijknamige, vijftiende studioalbum. De albumversie duurt 7:37 minuten, maar werd ingekort tot 4:08 om het op de radio gedraaid te krijgen.
Let’s Dance werd een van Bowies grootste hits en bereikte in veel landen de nummer 1-positie in de hitlijsten, zoals in de UK Singles Chart in thuisland het Verenigd Koninkrijk, Ierland, Zwitserland, Zweden, Noorwegen, Canada en de Amerikaanse Billboard Hot 100.
In Nederland was de plaat op vrijdag 18 maart 1983 Veronica Alarmschijf op Hilversum 3 en werd een gigantische hit. De plaat bereikte de #1 positie in zowel de Nederlandse Top 40, Nationale Hitparade als de TROS Top 50. In België bereikte de plaat eveneens de #1 positie in zowel de Vlaamse Ultratop 50 als de Vlaamse Radio 2 Top 30.
De videoclip werd in maart 1983 opgenomen in Australië waar de single slechts de tweede plaats haalde. Het stelt racisme, onderdrukking en culturele integratie aan de kaak. Bijgestaan door een contrabassist speelt Bowie in de bar van een hotel in Carinda, New South Wales terwijl een liefdeskoppel – gespeeld door Terry Roberts en Joelene King, studenten van het Aboriginal Islander Dance Theatre – danst “to the song they’re playing on the radio”.
Vervolgens loopt het stel met andere Aboriginals door de outback en vindt het meisje op een bergtop een paar mysterieuze rode pumps; ze trekt ze aan en begint te dansen, precies zoals Bowie in het refrein zingt (“Put on your red shoes and dance the blues”). De pumps zijn zowel een verwijzing naar het sprookje van Hans Christiaan Andersen als een symbool voor het kapitalisme en streven naar succes. Ineens kan het stel het zich veroorloven om musea te bezoeken, uit eten te gaan bij kaarslicht en dure spullen te kopen met een creditcard.
Het meisje en de jongen worden echter met de neus op de feiten gedrukt wanneer ze diezelfde rode pumps – hun persoonlijke sleutel tot succes – in de etalage van een shopping mall aantreffen. Ze ontdoen zich op nietsontziende wijze van de magische schoenen, keren terug naar de bergen en kijken nog eenmaal naar de stad die ze hebben achtergelaten. Bowie playbackt op het einde de gitaarsolo die door Stevie Ray Vaughan is ingespeeld.