Ik leerde Nick Drake kennen door de hartverscheurende documentaire A Skin To Few. De wat schuchtere jongen van wie geeneens bewegend beeld bestaat.
De man die alleen maar beroemd wilde worden maar tijdens zijn leven gelijk Vincent Van Gogh volledig genegeerd werd en na zijn dood zijn gelijk kreeg. Een ongelooflijk wrang verhaal. En hoewel zijn discografie ontzettend beperkt is – 3 platen bij leven en daarna nog wat albums met onuitgebracht werk en wat bootlegs met outtakes – koester ik zijn hele muzikale nalatenschap.
Vooral zijn eerste album, Five Leaves Left. Drake kon niet alleen wonderschoon zingen, bijvoorbeeld op het prachtige River Man en het ultieme Drake-nummer Way to Blue, maar speelde ook nog eens fenomenaal gitaar. Op Three Hours lijkt het of hij twee gitaren tegelijk speelt.Ik kan het nooit nalaten om mensen op Nick Drake te wijzen. Zo liep ik ooit met twee vrienden op de platenbeurs in Utrecht en vroeg een van de twee of hij Nick Drake kende. “Ja”, antwoordde hij “dat is best leuke muziek”. Als door een wesp gestoken draaide een man voor ons zich om “Nick Drake is fantastisch maar allesbehalve leuk”. Hij had volledig gelijk.Overigens zijn de cd’s van Nick Drake vanaf volgende week weer voor € 6,99 per stuk of 2 voor 10 euro te krijgen én hebben wij zijn albums op vinyl!