Het is geen understatement om te zeggen dat Daft Punk, die vandaag hun split aankondigde, een van de meest invloedrijke elektronische acts aller tijden is. Sinds hun debuutalbum ‘Homework’ uit 1997 instant hits voortbracht, waaronder ‘Around the World’, ontwikkelden Thomas Bangalter en Guy-Manuel de Homem-Christo het geluid van Franse house internationaal. En het Parijse paar werd al snel wereldberoemd om hun nu iconische uitingen van anonimiteit.
Ze werden gesampled door Kanye West op ‘Stronger’; verscheen volledig gemaskeerd op een surrealistische GAP-advertentie; werkte samen met The Weeknd en sleepte een Album of the Year-prijs in de wacht bij de Grammy’s van 2014 voor de ‘Random Access Memories’ van 2013, met samenwerkingen met Nile Rodgers en Pharrell Williams. Meer onvoorspelbaar was dat ze ook de soundtrack van de Disney-film Tron: Legacy speelden. En dat is zonder zich te verdiepen in hun talloze iconische muziekvideo’s die ook de game op het gebied van visuals hebben veranderd.
Na 28 jaar de muziekwereld te hebben veranderd, kondigden ze de splitsing aan met een video van acht minuten genaamd Epilogue, het paar te zien in de woestijn met hun kenmerkende futuristische helmen. Als een van hen op een knop drukt, gaat er een explosie af en wordt het scherm zwart. De video eindigt met een paar robothanden naast de data 1993-2021. Een passend einde.
Ter ere van hun ongelooflijke nalatenschap zijn hier 10 van de beste Daft Punk-nummers ooit.
Daft Punk – ‘Da Funk’ (1995)
Een van de eerste nummers die halverwege de jaren 90 de naam Daft Punk stratospheric stuurde, ‘Da Funk’ is een eindeloos herspeelbaar stukje geschiedenis van de popcultuur dat over nog eens 100 jaar nog steeds relevant zal zijn. Het met zuur doordrenkte instrumentale nummer, dat algemeen wordt beschouwd als een van de houseklassiekers uit de jaren negentig, is een hardrocknummer vermomd als een enorme dance-banger. Een indrukwekkende prestatie die hen op weg zette naar genre-versmeltende grootsheid.
Daft Punk – ‘Around The World’ (1997)
Door de werelden van disco, funk en electro te versmelten en een nieuw tijdperk van dansmuziek in te luiden, bewijst deze lyrisch simplistische oorworm – die voortbouwde op het momentum van hun doorbraakhit ‘Da Funk’ – dat als je een geweldige pulserende beat en een pakkende stem die je niet uit je oren kunt halen, meer dan zeven minuten naar vrijwel hetzelfde luisteren is eerder een genot dan een uitgesponnen karwei. Tweeënhalf decennia later blijft dit hoogtepunt van hun ‘Homework’-album een van hun meest memorabele nummers, net als de iconische video.
Daft Punk – ‘One More Time’ (2000)
Het ultieme feestlied, deze direct herkenbare knaller en opvallender van hun ‘Discovery’ album klinkt vandaag net zo massief als toen het 21 jaar geleden werd uitgebracht. Er is gewoon iets dat de juiste plekken raakt: zodra de onmiddellijk opbeurende beat begint, leveren de robots een stukje elektro-euforie dat aantoonbaar niet is verslagen. De culturele impact ervan kan ook niet worden onderschat: sinds de landing rond de eeuwwisseling heeft dit stukje dance-pop-perfectie het publiek over de hele wereld wild laten dansen en zingen uit hun longen.
Daft Punk – ‘Harder, Better, Faster, Stronger’ (2001)
Een van hun meer speelse en experimentele nummers, dit ‘Discovery’-hoogtepunt, gebruikte een alles-behalve-de-keuken-gootsteen-aanpak. Het is gemakkelijk voor te stellen dat de gemaskerde robots ontzettend veel plezier beleven aan het sleutelen aan de productie van deze, waarbij de toonhoogte van de vocalen op een miljoen verschillende manieren wordt verschoven en meerdere sonische lagen aan hetzelfde nummer worden toegevoegd. Het nummer zou het werk van Daft Punk introduceren bij een nieuw publiek van hiphopfans toen Kanye het sampelde.
Daft Punk – ‘Digital Love’ (2001)
Hier is een regelrecht liefdeslied vol verlangen en verlangen. Je herinnert het je ook nog van de rare GAP-televisiereclame waarin beide leden van Daft Punk dansen met Juliette Lewis terwijl ze hun robothelmen en handschoenen dragen, evenals GAP-spijkeroverhemden en -jeans. Geniale marketing. Voor de nostalgiefans die er zijn, werd het ook door Nokia gebruikt voor een commercial van de Nokia 5300.
Daft Punk – ‘Technologic’ (2005)
Ontleend aan hun album ‘Human After All’ uit 2005, is ‘Technologic’ de klassieke Daft Punk: volledig gericht op de dansvloer en vol robotherhaling, hun samensmelting van een irritante maar onontkoombare kinderlijke vocale, pulserende housebeats en vocoder-funk. En wie zou de griezelige videoclip kunnen vergeten die, met zijn liploze animatronische pop, de bizarre-o-meter op 11 zette.
Daft Punk – ‘Robot Rock’ (2005)
Hoewel het van hetzelfde album komt, is ‘Robot Rock’ een totale parallel met ‘Technologic’: rijdend op een enorme gitaarriff die knarst naast gesyncopeerde drums en een kenmerkende gerocodeerde robotzang, is het een onmiskenbaar volkslied van stadionformaat dat afwijkt van hun oorsprong in house en techno.
Daft Punk – ‘Get Lucky’ (2013)
Een hybride van hun kenmerkende gerobotiseerde electro met old school disco grooves, ‘Get Lucky’ introduceerde het Franse duo bij een poppier publiek. Samen met de funky frontman Nile Rodgers van Pharrell en Chic domineerde de zomerse hit radio-afspeellijsten, club-dj-sets en de hitlijsten voor het beste deel van een jaar. Het was onmogelijk om het nummer uit je hoofd te krijgen en behoort terecht tot hun grootste bijdragen aan de popmuziek.
The Weeknd feat. Daft Punk, ‘Starboy’ (2016)
Niemand had een samenwerking kunnen voorspellen tussen de breedbeeld R & B-ster The Weeknd en de gemaskerde Fransen, maar de stap van Abel Tesfaye in hun ongeremde genre-versmeltende universum zorgde voor een passende opening voor zijn gelijknamige album uit 2016. De subtiele, humeurige, gesyncopeerde productie bracht het duo in een meer minimalistische richting.
The Weeknd feat. Daft Punk, ‘I Feel It Coming’ (2016)
Een totaal contrast met hun werk op ‘Starboy’, en in dezelfde geest als hun discovlekke productie op ‘Get Lucky’, toonde dit ingetogen radiodominerende album closer een totaal andere kant van The Weeknd en bewees dat Daft Punk kon maken iets dansbaars zonder er alles voor over te hebben. Een instant-pop soulklassieker.